JOGURT

Kto zna problem ten wie jakie to trudne wcisnąć w siebie obowiązkowe śniadanie w tym przypadku całe pudełko jogurtu.
 Pilnowana jak dziecko. Są osoby, które mają problem z ograniczeniem jedzenia i ciągle kombinują jakby tu czegoś nie zjeść. Na pewno jest im trudno.
Ale bardzo trudno jest też tym, które  jak większość ludzkości jeść muszą a z różnych powodów nie mogą.
 Ja nawet pamiętam kiedy pierwszy raz dotknęła mnie dolegliwość nazywana naukowo "zaburzeniem odżywiania".
Było to na tyle dawno temu,że nikt o takich przypadłościach głośno nie mówił, nie nazywano tego po imieniu.
Pamiętam chwilę kiedy po raz pierwszy pomyślałam, że "coś" by się nie wydarzyło gdybym była szczuplejsza czytaj piękniejsza.
To była bzdura, mam prawie 180 cm i w "najgorszym" okresie ważyłam 64 kg.
Bzdura a jednak...Co raz do głowy wejdzie wyjść już z niej nie chce. Od tamtej pory to już tak jest, że jak mam pozytywne nastawienie do rzeczywistości to może nie jestem królową obżartuchów, ale potrafię nawet prawie normalny obiad zjeść.
Ale jak się zaczyna jazda w dół to pierwsze zanikają u mnie potrzeby odżywiania. Do niedawna całkiem nieźle udawało się mi to ukrywać zresztą i tak nikogo to specjalnie nie zainteresowało.
 Ale odkąd B. zagościł w moim życiu już nie jest tak łatwo.
 Przyuważył mnie nawet nie wiem kiedy, i nie wiem kiedy nawet wypracował system kontroli nade mną w tym zakresie. A jestem zmęczona już od samego patrzenia na ten głupi jogurt i nic mi się nie chce od samego rana